Biz
Çocuk Neye İhtiyaç Duyar? İşte bu soruyla çıktık yola.
Hikayemizin başkahramanı olan çocuğun büyüme serüveninde doğasına, ritmine, biricik özgür ruhuna sevgiyle sarılıp saygıyla eşlik etmek; güvende hissettiği, huzurla vakit geçirdiği sıcacık bir yuva olmak istedik.
Bu yolculuğunun rotasını yetişkinlerin hazırladıkları müfredatlar ya da programlar değil, çocuğun kendi ritmi ve ucu bucağı olmayan merak duygusu belirlesin dedik.
Çocuğa eşlik ederken en kıymetli ilham kaynağımız, doğa. Çünkü çocuk ile doğa neredeyse tıpatıp benzerdir. Ritmi, ihtiyaçları ve biricikliğiyle aynı gibi görünse de hiçbir ağaç bir diğerinin aynısı değildir; bu, çocuklar için de öyle.
Çocukların, hayatı oyunun içinde prova ettiklerini bildiğimizden çokça oyun oynamalarına alan açarak onları hayata hazırlayacak deneyimler biriktirmelerini sağlıyoruz. Öğretmek, büyütmek gibi bir derdimiz yok; her bir çocuğun muazzam bir öğrenme, büyüme ve gelişme potansiyeli zaten var. Çocuklara eşlik ederken bu potansiyele hayranlık ve saygı duyuyor, çocuklardan ve doğadan öğrenmeye devam ediyoruz.
İstiyoruz ki çocuk; duygusuyla, doğasıyla, dünyayla sağlıklı bağlar kursun. Bu bağları kurmasına destek olmak ya da ona eşlik edebilmek için içimizdeki çocuğu sürece dahil etmemizin ya da içimizdeki çocukla bağlantıda kalmanın çok önemli olduğunu biliyoruz.
Jorge Amado’ya göre, insanın anayurdu çocukluğudur. Üstünden yıllar geçse de dönüp geldiğimiz yerdir, “öz halimiz”dir çocukluğumuz. Bu yurdun toprağını işlemenin çokça emek gerektirdiğini biliyor, tam da bu nedenle bu toprakları sevgi ve özenle işliyoruz.